παρεμπήγνυμι

Μ

1. μπήγω κάτι κοντά ή χώνω περισσότερο («ἄλλου παρεμπήξαντος ἄκρον τό ξίφος», Πρόδρ.)

2. (παρακμ.) παρεμπέπηγα

είμαι στερεωμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + ἐμπήγνυμι «μπήγω»].